dochterlief achter de naaimachine

Soms sta je versteld.... 

laatst zomaar op een ochtend kwam dochterlief me vergezellen in mijn atelier. Nou is dat niet zo bijzonder, want ze komt vaker gezellig bij mij zitten als ik daar bezig ben. Soms achter de naaimachine en soms komt ze gewoon kleuren of kletsen. Super gezellig!

Vorig weekend kwam ze weer.... ze wilde naaien. Juist toen ik gewoon even wilde opschieten, je kent het wel. Maar ach, vooruit ik streek over mijn hart want ze wilde zo graag een poppendekentje maken, want die was kwijt geraakt. 

"Maak eerst maar even een patroontje" en ik gaf haar een stukje papier. 

En ze ging aan de slag zonder iets te zeggen, bloed serieus.

Even checken of het wel ging passen... helaas te klein. 

Met een restje patroon papier maakte ze een nieuw dekenpatroontje wat wel paste en knipte ze zelf de stof.

Oke, ik moet eerlijk zeggen, ik heb haar hier even geholpen met het tekenen van een lijn met een verdwijnstift waar ze over moest naaien. Recht naaien is al een uitdaging op zich uiteraard, en dan het stofje precies op de goede lijn naast het voetje houden is echt nog een brug te ver. Maar over de paarse lijn stikken gaat bijzonder goed zag ik later.

Tja ons prille 5 jarige grietje heeft natuurlijk ook de lengte van een 5 jarige en komt niet met haar voeten bij de grond. Maar als je 3 opstap krukjes van de Ikea op elkaar plaatst, dan lukt het prima om met je voetje het pedaal van de naaimachine te bedienen!

Zomaar zegt ze: Ohja ik moet wel aanhechten natuurlijk..... en als een professionele naaister doet ze dat zomaar even.

 

Wauw, ik was echt onder de indruk van het rechte stikken wat ze gedaan had. 

Jullie hebben natuurlijk niet haar laatste stiksel gezien van de vlaggetjes die ze gemaakt had... dat was zoiets als een dronkaard die over een rechte lijn probeert te lopen ;).

Als je goed kijkt zie je nog heel licht het paarse lijntje wat ik getekend had. 

"Maar mama ik ben nu 5 en dan kan ik dat gewoon" was haar commentaar toen ik zei dat ze dat zo secuur gestikt had. Natuurlijk, dat ik daar niet aangedacht had, hoe kon ik dat nou vergeten?

Dat keren is toch altijd zo magisch. Dan komen de mooie kleuren te voorschijn, gaan die lelijke naden weg.... 

"mama waar is dat ding voor de hoekjes?"

*oeps ik hoor mezelf praten en zie mezelf, want die hoekjes moeten natuurlijk wel mooi zijn en de stof moet heel blijven. Nooit gedacht dat ze om de hoeken en kanten vormer ging vragen. Wie weet komt er nog een dag dat ze om een tornmesje vraag :).

Wauw rechte hoeken! Mooi gekeerd... wel handig trouwens die kleine handjes, die kunnen door kleine keer openingen.

En nu de test, is het werkelijk groot genoeg om popje (overigens mijn oude pop van toen ik nog een kleiner meisjes was als mijn dochter nu is) goed toe te dekken.

Pop kan heerlijk slapen onder het nieuwe dekentje. 

Ohja en de andere kant is een ander stofje, maar die is voor de lente "want het is een lichter kleurtje". Er wordt ook overal aan gedacht.

Pop is blij, dochterlief is blij en ik heb genoten van haar creativiteit en plezier tijdens het naaien!

Ben benieuwd wat ze volgende keer gaat maken!

Ohja ik krijg regelmatig de vraag op welke naaimachines mijn kinderen naaien. 

Het is de Janome mini sew. Ideale kindernaaimachine, gewoon een echte machine, met goede steek. Zelfs keuze uit een paar steken. Verder een ideaal voetje waar echt geen vingertjes onder kunnen komen, veilig naaien dus! Dat hij op zwakstroom gaat is ook super praktisch. Het ding gaat niet zo snel. Zeer praktisch dus met sturen. 

En nee, ik heb geen aandelen, verkoop hem ook niet, maar ben gewoon echt laaiend enthousiast erover. Ik laat ze met een gerust hart alleen achter het machientje zitten! Dat ze het alleen kunnen doen vind ik belangrijk. Ik laat ze graag zelf ontdekken en proberen.