Gehaakt vestje

Terwijl de kinderen genoten buiten genoten van de sneeuw, wellicht voorlopig de laatste dag aangezien de dooi er aankomt, kon ik binnen eindelijk het gehaakte vestje afmaken.

 

Ik begon al in november, of was het oktober, aan dit vestje. De eerste tijd bevond de wol en de haaknaald zich in mijn handtas. 

Ik haakte alleen tijdens het wachten.

Voornamelijk bij de fysiotherapie in de wachtkamer kwamen er toertjes bij. Toen dochterlief in het ziekenhuis lag, heb ik ook de nodige steken gemaakt als ze tegen mij aan lag te slapen.

 

  Niet de meest ideale houding en dus ging het niet rap. Op oudjaarsdag waren beide voorpandjes af. Hoogtijd om de turbo eens aan te zetten, anders zou het af zijn als de lente zou aantreden. Dat was de eerste keer dat ik er thuis aan haakte. 

Vandaag het randje gehaakt en de knoopjes eraan gezet. Ik gebruikte de houtje touwtje knopen. 

Morgen kan het eindelijk gedragen worden!

Ohja en het patroon bedacht ik zelf. Door een meetfoutje op ouderjaarsavond (en nee niet door de alcohol want ik geef nog borstvoeding en was heel nuchter dus) was het achterpand te breed geworden. Ik heb het opgelost om het te rimpelen. Staat achteraf nog heel leuk ook!