De dag dat peuter voor het eerst achter de naaimachine zat

Ons kleine peutertje, net in december 3 jaar geworden, was jaloers op haar grote broers. Want die grote broers van 5 en 7 mogen WEL op de kindernaaimachine. 

Grote broer van 5 zit zelfs 's morgens om 7:15 uur al achter de machine en komt mij dan uit bed halen omdat hij de draad niet terug in de naald krijgt, maar dat terzijde want deze blogpost draait om ons kleine meisje.

Vandaag, zomaar opeens, toen grote broer van 5 zijn plekje even had verlaten, zag zij haar kans schoon. Stiekem in een lapje stof met het stofschaartje knippen. Ja ze weet heel goed dat ze die niet mag gebruiken omdat het een stofschaar is.

Sorry, de foto heb ik even snel genomen voordat ze er erg in had, dus helaas wat wazig. Haren ongekamd even snel bij elkaar gebonden zodat bij het ontbijt de appelstroop niet in haar haren gesmeerd zou worden.

Dat onze knullen naar de Montessori school gaan, is thuis soms ook goed te merken. Onze oudste zag zijn kleine zusje zitten, keek mij aan en vroeg nog even tussen neus en lippen door of hij haar mocht uitleggen hoe de naaimachine werkte. Zo lief....... en zo geschiedde. Niet lang geleden legde ik hem deze machine uit,  vandaag vertelde hij alles aan zijn zus.

Alles werd uitgelegd, zonder voor te de doen, want dat kon peutertje best zelf.

En daar gaat ze, haar allereerste steken zijn een feit, onder toeziend oog van grote knul. Bloedserieus.

Wat was ze blij en ze glunderde. Voor even stond haar babbeltje ook eens stil.

De laatste afwerking, nog even langs de gestikte naad knippen. 

Ik was ontroerd. Ontroerd hoe grote broer met zoveel geduld en liefde zijn kleine peuterzusje uit ging leggen hoe alles werkte. Hoe hij aanwijzingen gaf, zonder in te grijpen. Hoe hij zag hoe zijn zusje genoot. Ik was ontroerd hoe mijn kleine grietje straalde en zichtbaar onder de indruk was dat zij ook op de naaimachine mocht. Hoe vol overgave en vol aandacht zij luisterde naar de aanwijzingen en uitleg van haar grote broer. Zoveel rust en ruimte, genieten.... daar vult je hart zich toch nog meer met liefde.